قربانی به شکرانه سلامتی ولی امر مسلمین جهان امام خامنه ای(مدظله)

فرهنگ ناشی از نظام دموکراسی امتحان خود را پس داده

بحثِ ما در مورد تقابل دو فرهنگ است؛ یکی «فرهنگِ جامعۀ دموکراتیک» که ناشی از ساختار سیاسی و حاکمیتیِ آن جامعه است، و دیگری «فرهنگِ نشأت گرفته از یک نظام ولایی و یک جامعۀ ولایت‌مدار» که البته در آغاز راه خود قرار دارد و به دنبال شکوفایی و قرارگرفتن در اوج است.
فرهنگ ناشی از نظام دموکراسی غرب یک فرهنگ تجربه شده است که امتحان خود را در این صد سال اخیر پس داده است و نیازی به بحث نظری عمیق و طولانی ندارد. دیگر کسی نمی‌تواند در مورد این نظام سخن به گزافه بگوید و از آن تمجید کند. مثلاً کسی نمی‌تواند بگوید که اگر یک جامعه به صورت دموکراتیک اداره شود، اثر فرهنگیِ آن این خواهد بود که بنیاد خانواده مستحکمتر خواهد شد، چون تجربۀ صدسالۀ نظام‌های دموکراتیک خلاف این را اثبات کرده است.
از سوی دیگر، فرهنگِ ناشی از نظام ولایی ما، یک فرهنگ نوپاست و برای درک ویژگی‌های آن نیاز به دقت عقلی است و باید هوشمندی به کار ببریم و ببینیم که این فرهنگ چگونه شکوفا خواهد شد و رشد خواهد کرد.

گامی به سوی جامعه مهدوی

تخیل نه تنها چیز مذمومی نیست بلکه اگر آنرا در مسیر صحیح بکار بگیریم می‌تواند بسیار مفید و اثر بخش باشد البته منوط به اینکه اراده تخیلات ما در دست خودمان باشد.

چرا ما با آیات زیبای توصیف بهشت مأنوس نیستیم؟ آیا این آیات برای این نیست که مرغ خیال خود را در فضای بهشت به پرواز درآوریم و از تصور و تفکر درمورد لذات و نعمات زیبای بهشتی لذت ببریم؟ نگاه به آینده و آرمانهای بلند مهمترین عامل انگیزه دهنده به انسانهاست.

موضوعی که در کنار نعمات بهشتی تفکر و تخیل دربارۀ آن می‌تواند بسیار جذاب و مفید باشد، موضوع «جامعه مهدوی» و زندگی لذت بخش در آن جامعه آرمانی است. تخیل در مورد لحظات بسیار ناب و خیال انگیز در عصر پس از ظهور و غلبه حق بر باطل و استقرار حکومت صالحان ، اثرات فوق العاده‌ای بر روح و جان ما و بر جامعه ما خواهد داشت و تحول عظیم و سازنده‌ای در ما ایجاد خواهد کرد.

باید از نگاه عوامانه و تصورات نادرست و موهوم نسبت به جامعۀ مهدوی و نحوه شکل‌گیری این جامعۀ آرمانی پرهیز کنیم. این‌طور نیست که حضرت برای پیروزی و تشکیل جامعۀ آرمانی، از معجزات و امدادهای غیبی استفاده کنند. بدون شک اقدامات حضرت از مجرای قواعد و قوانین طبیعی و با یک روند منطقی و معقول انجام خواهد گرفت و بدون تردید برای رسیدن به آن جامعه نیاز به مقدمه‌سازی و تلاش خستگی ناپذیر است. توجه به جامعه مهدوی چه آثار فردی و اجتماعی ای را به همراه خواهد داشت؟

یکی از قواعد ظهور ایجاد یأس و نا امیدی عمومی درجهان درآستانه ظهور است. با دقت در وضع موجود جهان می توان آثار این یأس را در نقاط مختلف دنیا دید.

هیچ چیز برای نزدیک کردن زمان ظهور بهتر از این نیست که یک جامعه مقدمه ساز بسازیم و بهترین راه برای این کار نگاه به خصوصیات جامعه مهدوی و الگو گرفتن از آن و شبیه کردن جامعه خود به آن جامعۀ آرمانی است.

هرگاه دلهای شیعیان دروفای به عهد ولایت مجتمع گردند وقت ظهور خواهد رسید. امام زمان منتظر نابودی دشمنان نیست، منتظر از بین رفتن سلاحهای آنان نیست، منتظر ثروتمند شدن شیعیان نیست. او تنها منتظر یک چیز است و آن «یکی شدن دلهای شیعیان در وفای به عهد ولایت» است. اگر ما صادقانه وفای خود را به نائب حضرت نشان بدهیم و اثبات کنیم آنوقت دیگر هنگامه ظهور خواهد رسید.

در خصوص بیان حقوق همسران

به عنوان مثال روشی که در نحوه برخورد حضرت آیت‌الله العظمی بهجت دیده شده خیلی درس آموز است؛ که باید از آن در موقعیت‌های گوناگون به گونه‌های مختلف استفاده کرد. بنده در مجلسی مشاهده کردم ایشان در مقام نصیحت یک زوج جوان وقتی هر یک از دو نفر را می‌خواستند نصیحت کنند به دیگری توصیه می‌کردند گوش خود را بگیرد یعنی نشنیده بگیرد. و به زن حقوق مرد را و به مرد حقوق زن را گوشزد می‌کردند. وقتی مجله‌ای، حقوق زن بر مرد را به زنان گوشزد می‌کند، آنهم با آن روش‌های فمینیستی، قطعاً‌ بستر جنجال در خانوادهها فراهم خواهد شد. اما اگر در مجلات خانوادگی، حقوق طرف مقابل نیز گوشزد شود، همسران، حقوق یکدیگر را رعایت خواهند کرد و فضای جامعه فضای بهتری خواهد شد.

کسانی که شیفتۀ جهان علم هستند، باید خیلی بیشتر از ما «مرگ بر آمریکا» بگویند

کسانی که شیفتۀ جهان علم هستند، باید خیلی بیشتر از ما «مرگ بر آمریکا و اسرائیل» بگویند؛ یعنی مرگ بر قدرت‌هایی که جهان علم را کنترل کرده‌اند.

حضرت آیت الله بهجت(ره) در درس خارج، یک داستانی را نقل می‌کنند، از یک جوانی که در بغداد می‌خواسته هواپیمای بدون سرنشین درست کند(ایشان زمان این داستان را هم ذکر می‌کند) آن جوان می‌گفته که می‌شود چنین هواپیمایی درست کرد. آقای بهجت(ره) توضیح می‌دهد که با این جوان چگونه برخورد کردند؟ اینقدر به او تلگراف زدند و گفتند که « این کار شدنی نیست» تا منصرفش کردند. اما بعداً خودشان هواپیمای بدون سرنشین را ساختند. آقای بهجت(ره) بارها از این‌قبیل داستان‌ها نقل کرده‌اند. و بعد می‌فرماید: «وای بر جهان اسلام، که کفار نمی‌گذارند رشد علمی داشته باشد. و آنها هرگز به شما اجازه نمی‌دهند.» در کتاب «در محضر بهجت(ره)» چندین مورد از این مطالب در لابه‌لای سخنان ایشان منتشر شده است.

(در محضر بهجت، جلد2، نکتۀ 637)

دغدغه های یک استاد

قدیم تر ها که استاد بیشتر معنی صاحب حرفه و خریط فن می داد؛ نه معنی صاحب علم، هر استاد، چیزهایی از حرفة خود می دانست که کسی نخواهد فهمیدشان؛ مگر به ازای یک عمر همراهی و شاگردی استاد. در مورد استادان علم نیز همراهی برای محرم نظریات استاد شدن، شرط بود.

در همراهی استاد، چیزی بود فراتر از آموختن فن و حرفه و علم و فوت کوزه گری، بهانه ای بود برای همراهی استاد، تا شاگرد، درس بگیرد اخلاق زندگی و اخلاق حرفه ای را؛ تا استاد از شاگردش انسانی بسازد شایستة نام انسان و شایسته نام استاد؛ چیزی که در این دنیای فناوری زده، درّ نایاب شده است.

ناشنیده هایی از امام درباره زنان

در تقویم، یک روز برای گرامیداشت مقام مادر و زن تعیین شده است. امام خامنه‌ای همانند امام خمینی(ره)، هر سال در سالروز میلاد حضرت زهرا(س)، پس از تجلیل از آن یکتا بانوی هستی، به تبیین و تجلیل جایگاه «مادر» و «زن» می‌پردازند.

وقتی به سراغ پیام‌ها و کلماتشان می‌رویم، بسیاری از سخنانشان هنوز با گوش‌های زن و مرد ما ناآشناست و گویی تاکنون نشنیده‌ایم و این نشان می‌دهد همت نخبگان، مبلغین و رسانه های ما در تبیین این جایگاه، هنوز از میزان اهتمام و دغدغۀ این دو بزرگوار در تبیین جایگاه «زن» بسی فروتر است و نتوانسته حق فرمایشات ایشان را ادا کند.