قانون مواسات یعنی هرکس باید از آنچه دارد به دیگران انفاق کند. کسی که مال دارد، بهاندازۀ توان از دیگران دستگیری کند و اموال خود را به فقرا و ضعفا و آبرومندان ببخشد. آنکه علم دارد، از ترویج علم خود دریغ نکند، آنکه از قلم توانا برخوردار است، قلم خود را در راه سعادت دیگران به کار گیرد. آنکه وجاهتی دارد، از آبرو و شخصیّت خود، برای حلِّ مشکلات مردم استفاده کند. آنکه قدرت و ریاستی دارد، از آن در جهت خدمت استفاده کند. و بالأخره آن کسی که هیچ چیز ندارد، لااقل به دیگران دعا کند و برای همنوعان خود، خیر و خوشی بخواهد.
عمل به قانون مواسات، پس از دستیابی به مقام عبودیّت و پس از فراغت از عمل عبادی، لازم و ضروری است.
منبع:
چکیده متن سخنرانی
حضرت آیة الله العظمى مظاهری
حضرت آیة الله العظمى مظاهری