بسیاری
از مردم و به خصوص جوانان، چنین میپندارند که دینداری با زندگی شاد
منافات دارد و کسانی که دیندارترند، از شادی کمتر در زندگی برخوردارند و
کسانی که به احکام و آموزههای دین کمتر پایبندند، در بهرهبرداری از
لذتها و شادیهای زندگی، آزادی بیشتری دارند. آیا این پندار، صحیح است و
اساساً این پندار از کجا شکل گرفته است و منشأ آن چیست؟